پیامبران معصوم یا خطا کار(مقدمه)
همان طور که گفته شد ادیان ابراهیمی (اسلام، مسیحیت و یهودیت) به سه اصل توحید، نبوت و معاد معتقد هستند و از این جهت با یکدیگر همسو هستند. در موضوع قبلی با بیان تفاوت دیدگاه مسیحیت در مینه توحید پرداختیم . در این قسمت برآنیم که دیدگاه مسیحیت را در زمینه معصومیت پیامبران بررسی کنیم.
از دیدگاه اسلام پیامبران الهی با تهذیب خود به چنان درجهای از سلوک و عصمت رسیدهاند که شایستگی برگزیده شدن از سوی خدا را یافتهاند. از دیدگاه اسلام ناب، پیامبران و جانشینان آنان، همچون امامان شیعه و نیز برخی حواریون حضرت مسیح علیهم السلام، از روی اختیار، معصوم از خطا هستند. آنان در تمام جنبه زندگی و تبلیغی دارای عصمت (دریافت و ابلاغ وحی، زندگی فردی، زندگی اجتماعی و انجام احکام و فروعات دینی) میباشند چرا که در غیر این صورت اعتماد مردم به آنان از بین میرود، و هدف از رسالت الهی آنان بیهوده میشود. پیامبری که خود مرتکب گناه میشود و دستورات خداوند را زیر پا میگذارد، هیچگاه نمیتواند راهنمای مردم در پذیرش سخنان خداوند باشد[1]. اما مسیحیان، پیامبران را فقط در هنگام دریافت و ابلاغ وحی معصوم از خطا میدانند. تنها کسی که از هر جهت در نظر مسیحیت معصوم میباشد، عیسی مسیح علیه السلام است، به دلیل این که فرزند خدا است. همچنین صرف نظر از اختلافات فرقهای، کاتولیکها پاپ را نیز در فرامینی که از سوی خداوند ابلاغ میکند، معصوم از خطا میدانند. علی رغم این نکته، زوایای زندگی شخصی انبیای الهی در عهدین آکنده از اتهامات گناه آلود است. کتاب مقدس اعمالى را به این افراد نسبت می دهد که هرگز با اخلاق سازگارى ندارد. در ادامه به برخی از این موارد اشاره میشود.
[1] .السبحانی جعفر، الالهیات علی هدی الکتاب و السنه، قم ایران، المرکز العالمی للدراسات الإسلامیه، چاپ سوم 1413هـ .ق، ج3ص165.
