توحید یا تثلیث (مقدمه)

یکی از مهم­ترین مباحث هر دینی آشنایی با الاهیات آن، است.  بنابراین بحث با الاهیات مسیحی و دیدگاه آنها در مورد خداوند شروع میشود.

الاهیات مسیحی را در معنای گسترده­ اش، می­توان تأملی عقلانی در باب کنش و محتوا و استلزامات ایمان مسیحی دانست. در این میان دو نقطه محوری در ایمان یک فرد مسیحی می­توان مشاهده نمود: خداشناسی و ایمان به تثلیث از یک سو و از سوی دیگر جهان بینی مسیحی و نجات شناسی در این دین است. اگر چه، الاهیات مسیحی به محورهای دیگری نیز پرداخته است ولی این دو موضوع از نکات اساسی و کلیدی الاهیات مسیحی است.

ادیان ابراهیمی (اسلام، مسیحیت و یهودیت) به سه اصل توحید، نبوت و معاد معتقد هستند و از این جهت با یکدیگر همسو هستند. در این میان تلقی مسیحیت از توحید، به صورت تثلیث تبلور یافته است. پذیرش تثلیث در مسیحیت این آیین را در هاله­ای از ابهام فرو برده است، چرا که از یک سو مسیحیان خود را موحد می­دانند و از سوی دیگر در ذات خدا قائل به سه گانگی هستند. درک یگانگی خداوند در مسیحیت اهمیت زیادی دارد و به نظر پیروان این آیین، هر تفسیری از سه گانگی ذات خدا که وحدانیت او را مخدوش کند، از نظر ایمان مسیحی مردود است. پولس رسول می­گوید: «هر چند هستند که به خدایان خوانده می­شوند، چه در آسمان و چه در زمین؛ چنان­که خدایان بسیار و خداوندان بسیار می­باشند. لیکن ما را یک خداست، یعنی پدر»[1]. به عبارت دیگر، هنگامی که مسیحیان از سه گانگی خدا سخن می­گویند، می­کوشند یگانگی خدا را بیان کنند[2].

[1] اول قرنتیان 8: 5-6.

[2] . میشل توماس؛ کلام مسیحی؛ ترجمه حسین توفیقی؛ قم ایران؛ دانشگاه ادیان و مذاهب؛ چاپ سوم 1387 هـ . ش، ص72.